หลง ๆ ลืม ๆ คือ

• ว. เลอะเลือน, จำได้บ้างไม่ได้บ้าง, ขี้หลงขี้ลืม ก็ว่า.

• หลง     หฺลง ก. สำคัญผิด, เข้าใจผิด, เช่น กาหลงเข้าใจว่าไข่นกดุเหว่าเป็นไข่ของตน; หมกมุ่น, มัวเมา, คลั่งไคล้, เคลิบเคลิ้ม, เช่น หลงในอบายมุข หลงเสน่ห์;
• ลง     ก. ไปสู่เบื้องต่ำหรือไปสู่เบื้องที่ถือว่าตรงข้ามกับขึ้น เช่น น้ำลง เครื่องบินลง, ไปสู่พื้นดินและพื้นอื่น ๆ เช่น ลงดิน ลงบันได ลงเรือ;
• ลืม     ก. หายไปจากความจำ, นึกไม่ได้, นึกไม่ออก, เช่น เขาลืมความหลัง ลืมชื่อเพื่อน, ระลึกไม่ได้เพราะขาดความเอาใจใส่เป็นต้น เช่น ลืมทำการบ้าน
• ลูก ๆ หลาน ๆ    น. ลูกและหลานหลายคน.
• ลุ่ม ๆ ดอน ๆ    ว. สูง ๆ ต่ำ ๆ, ไม่สม่ำเสมอ, เช่น ที่ลุ่ม ๆ ดอน ๆ; ไม่ราบรื่น เช่น ชีวิตลุ่ม ๆ ดอน ๆ.
• ขึ้น ๆ ลง ๆ    บินได้ ปะทุง่าย ระเบิดง่าย ระเหยเป็นไอได้รวดเร็ว ลบเลือนได้
• ลับ ๆ ล่อ ๆ    ว. ผลุบ ๆ โผล่ ๆ, ไม่เห็นถนัด.
• การขึ้น ๆ ลง ๆ    การผันแปร การสับเปลี่ยน
• ลับ ๆ    ทำอย่างลับ ๆ มีเลศนัย ลอบทำ ลี้ลับ เกี่ยวกับการจารกรรม เกี่ยวกับการหาข่าวลับ
• ลิบ ๆ    ว. สุดสายตา (ใช้เฉพาะไกลกับสูง) เช่น ไกลลิบ สูงลิบ ห่างกันลิบ ทิ้งกันลิบ มองเห็นยอดปราสาทลิบ ๆ.
• ลื้น ๆ    ว. เจ็บอาย, เศร้า, สลด, เช่น ว่าแล้วหน้าไม่ลื้น; บวมหรือนูนน้อย ๆ เช่น แขนถูกแมลงต่อยผิวลื้นขึ้นมา เนื้อลื้น ๆ จะเป็นฝี.
• ลุ่น ๆ    ว. ด้วน, กุด, เช่น ไก่หางลุ่นเพราะถูกถอนขนหางหมด; ห้วน เช่น พูดลุ่น ๆ ไม่น่าฟัง; ควรมีประดับตกแต่ง แต่ไม่มี เช่น ตะพดหัวลุ่น คือ ตะพดไม่ได้เลี่ยมหัว ชกด้วยหมัดลุ่น ๆ คือ ชกด้วยหมัดล้วน ๆ ไม่ได้ใส่นว
• ล่ก ๆ    ว. อาการที่ทำอย่างรีบร้อนหรืออย่างลวก ๆ เช่น ทำงานล่ก ๆ เพื่อให้ทันเวลา ทำงานล่ก ๆ เอาดีไม่ได้.
• ล่อย ๆ    ว. พล่อย ๆ.
• ล้วน ๆ    ว. แท้, เป็นอย่างเดียวกันหมด, ไม่มีอะไรปน, เช่น ทองล้วน เงินล้วน ๆ.

• ฉันก็หลง ๆ ลืม ๆ เรื่องที่เกิดขึ้นไปบ้าง
• โอ้ หลง ๆ ลืม ๆ ซะแล้ว
• ผมหลง ๆ ลืม ๆ ซะจริง